Określenie przez Sąd w zaskarżonym wyroku terminu naprawienia szkody, w wypadku orzeczenia tego obowiązku jako środka karnego na podstawie art. 46 § 1 k.k., nie znajduje żadnego oparcia w przepisach Kodeksu karnego. Zgodnie z treścią art. 9 § 1 i 2 k.k.w. postępowanie wykonawcze wszczyna się bezzwłocznie, gdy orzeczenie stanie się wykonalne. Orzeczenie zaś staje się wykonalne z chwilą uprawomocnienia, chyba że ustawa stanowi inaczej. Odnośnie wykonalności środka karnego wymienionego w art. 39 pkt 5 k.k. i orzekanego na podstawie art. 46 § 1 k.k., ustawa nie stanowi inaczej, a zatem z chwilą uprawomocnienia się wyroku orzeczony środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody, staje się wymagalny i wykonalny.

Określenie ustawowych odsetek przy orzekaniu środka karnego obowiązku naprawienia szkody nie ma podstawy prawnej. Choć niewątpliwie celem tego środka karnego jest rekompensata wyrządzonej szkody, to nie może on być równoznaczny z uwzględnieniem i zasądzeniem powództwa cywilnego, zwłaszcza, że w tym zakresie stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w postępowaniu cywilnym. W wyroku z dnia 4 lutego 2002 r. Sąd Najwyższy stwierdził jednoznacznie, że szkodą, do której naprawienia sąd zobowiązuje sprawcę, jest równowartość rzeczywistej szkody wynikłej bezpośrednio z przestępstwa i nie jest dopuszczalne uwzględnianie przy ustalaniu jej wysokości tych składników i elementów szkody, które wynikły z następstw czynu, np. odsetek (II KKN 385/01).

( Wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 3 marca 2011 r. sygn .II AKa 42/11 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lutego 2007 r., sygn. WA 6/07)

Powiązane wpisy

• Pułapki bancassurance w raporcie Rzecznika Ubezpieczonych
• Zakażenia szpitalne -podważanie dowodu z opinii biegłego
• Odwrócona hipoteka- dodatkowa emerytura czy kiepski interes?
• Pułapki postępowania likwidacyjnego
• Recenzja: T. Czech, Kredyt konsumencki. Komentarz